Skip to main content

Albanopolisi i panjohur -atje ku zë fill emri ndërkombëtar i shqiptarëve




Albanopolisi i panjohur -atje ku zë fill emri ndërkombëtar i shqiptarëve

Kontakt: dzaimi@gmail.com


“Të dish apo të kesh?”, një pyetje që e hasim shpesh dhe sipas mënyrës tonë i përgjigjemi duke kënaqur rrethana të caktuara, por “të kesh dhe të mos e dish” kjo do të ishte sa ironike aq edhe e dhimbëshme. Kur bëhet fjala për destinacione turistike, shtete të tëra sot në botë, mundohen të jenë sa më shumë atraktivë në sytë e turistëve. Secili duke u bazuar në burimet e veta, përcakton kompetencat dalluese dhe zhvillon avantazhin konkurues për të thithur sa më shumë vizitorë. Edhe nese nuk i  kanë vlera të caktuara, i krijojnë ato. Po kështu çdo rajon brenda një vendi, dhe çdo qytet brenda çdo rajoni, thërret gjithë atraksionet e veta për të realizuar një paketë sa më të plotë, intriguese dhe interesante për turistët duke pasuruar jo vetëm eksperiencën e turistëve por edhe jetën dhe mirëqënien social-ekonomike të komunitetit të tij. Eh padyshim, në këtë mori vlerash të ofruara, ato më të lashtat, kanë privilegjin të vizitohen më shpesh dhe të vlerësohen më shumë.
Mu desh ta filloja në këtë mënyrë këtë shkrim të shkurtër, për tu ndalur posaçërisht në jetën e banorëve të një qyteti të vogël, ku jeta gëlon me halle dhe papunësi si në shumë të tjerë në Shqipëri, pikërisht në Fushë-Krujë. Atje,  ku çdo vit kalojnë me autobus me mijra turistë të drejtuar drejt Krujës dhe që rrallë ndalen në Fushë-Krujë dhe rrethinat e saj.  Ate ku fle në heshtje një ndër thesaret më të çmuara që lidhet thellë me identitetin tonë, dhe që për çudi njihet shumë pak edhe nga vetë banorët e Fushë-Krujës, dhe edhe me pak vizitohet prej tyre.
Qyteti antik Albanopolis ose Zgërdheshi i sotëm gjendet ndërmjet qytetit të Fushë- Krujës dhe atij të Krujës, vetëm 10 km larg Aeroportit  „Nënë Tereza“. Megjithëse ende i pazbuluar dhe studjuar mirë, tani atje duken qartë muret rrethues dhe disa objekte të tjerë karakteristik. Të dhënat e para të shkruara për këtë qytet gjenden në veprën e Ptolemeut „Gjeografia“, në shekullin e dytë të erës tonë. Mendohet që qyteti ka qenë kryeqëndra e fisit ilir të Albanëve, nga të cilët rrjedh edhe emri ynë në botë, gjeneza e pasaportës tonë ndërkombëtare. Çdo banor i Fushë-Krujës duhet të ishte orator i palodhur, të fliste vazhdimisht e me mburrje, madje deri në egoizëm, për këtë vlerë të zonës së tij, madje të tërhiqte pas krahu çdo vizitor duke mos e lëshuar pa i treguar këtë kala të lashtë, dhe sigurisht në këtë mënyre të ishte pjesëmarrës aktiv në zhvillimin e turizmit dhe të nxirrte përfitimet e tij ekonomike nëpërmjet kontributit të tij. Fatkeqësisht, asnjëra dhe as tjetra nuk ndodh.
 Sipas studimeve të dijetarit të shquar shqiptar Prof. Selim Islami[i], qyteti ka lulëzuar nga mesi i shekullit të IV deri në shekullin e I para erës së re. Ai u ndërtua fillimisht mbi bazën e një vendbanimi të fortifikuar të fiseve ilire të këtyre trevave gjatë periudhës protourbane. Studime e gërmime të pjesëshme që njihen, janë bërë në këtë qytet që në mesin e shekullit të XIX nga shumë dijetarë të huaj ndër të cilët austriaku Georg Hahn. Rilevimi i parë topografik i zonës së qytetit është bërë në qershor të vitit 1919 nga arkeologët austriake Praschniker e Schober. Veçanërisht ata bëne rilevimin e sistemit të fortifikimit dhe studjuan muret karakteristik rrethues të ndërtuar me blloqe gurësh kuadratik shumë të mëdhenj.
Është provuar që në kohën e lulëzimit të tij, Albanopoli ishte një nga qytetet më të rëndësishme të Ilirisë dhe që kishte marrëdhënie të fuqishme tregtare me qytete dhe treva të tjera. Gjatë gërmimeve atje janë zbuluar gjetje të shumta ndër të cilat shumë monedha të prera në Dyrrah, Apolloni, Lisus, Korkyre, Maqedoni etj.

Me kalimin e shekujve, për shkak edhe të luftrave e lëvizjeve të mëdha në Ballkan e në tërë Europën, Albanopoli e humbi rëndësinë e tij si qytet por ka lënë pas gjurmët e një qytetërimi të lashtë që dëshmojnë historin e lavdishme të shqiptarëve. Të vizitosh Albanopolin do të kesh mundësi të lexosh pak nga historia e Shqipërisë. Të gërmosh e të studjosh Albanopolin, me siguri do të gjendesh përpara gjurmëve të një nga qytetërimeve më të lashtë të Mesdheut.
Duke u nisur nga fakti  se në libra, emri Zgërdhesh përmëndet shumë pak, ose shumë përciptasi, të krijohet ideja se kemi të bëjmë me një histori e cila nuk ka lënë shumë gjurmë, ose maksimumi një pirg të izoluar me gurë të çrregullt, dhe ndërsa e viziton këtë vend të lashtë dhe njihesh me përmasat, shtrirjen përgjatë faqes së një kodre të tërë, kur sheh fragmentet e mureve që qëndrojnë ende, pozicionin strategjik, kur shijon pamjen mjaft piktoreske dhe njihesh me historinë e lashtë, mbetesh i magjepsur dhe fajtor që nuk e ke njohur me parë, që e ke injoruar këtë vlerë të madhe deri tani, dhe madje kritikon në faj edhe persona të tjerë që ndoshta e kanë ditur dhe nuk të kanë treguar. Si ka mundësi, ky vend që duhet të vizitohet nga çdo shqiptar, që ndodhet kaq afër kryeqytetit, që na ka dhënë emrin Albania dhe Alban, të jetë kaq i panjohur?! E çuditshme gjithashtu që rruga megjithëse jo shumë e gjatë nga Fushë-Kruja deri në Zgërdhesh, nuk është shtruar akoma, që nuk gjen një ciceron dhe madje informohesh që nuk ka madje as roje. E çuditshme që nuk gjen asnjë foto, tabelë apo tjetër mjet informative nëse je ne vendndhodhje dhe interesohesh të mesosh më shumë. E çuditshme që ndërsa rruga për në Zgërdhesh devijon nga rruga automobilistike, nuk të kap syri asnjë shenjë apo tabelë dinjitoze për këtë vend të rrallë. E çuditshme që atje rrallë gjen turistë, megjithëse autobuzët e mbushur plot me turistë kalojnë gjithmonë rrugës për në Krujë, dhe sërish e çuditshme që askush nga agjencitë turistike në Fushë-Krujë apo Krujë nuk e ka futur në itinerarin e vet.
Kruja, në vetvete ka një histori të lavdishme, por është më e vonë se ajo e qytetit antik Albanopolis, e megjithatë, të dyja këto qytete (Fushë-Krujën dhe Krujën e sotme) i bashkon një simbolikë madhore në kontributin që ato kanë dhënë në identitetin tonë kombëtar. Kruja si qëndresa e Heroit tonë Kombëtar, Skënderbeut, dhe qyteti antik Albanopolis si origjina e pasaportës sonë ndërkombëtare, dy fakte mjaft tërheqës për çdo historian apo vizitorë të thjeshtë, dhe kaq pranë njëri-tjetrit këto vende, kaq pranë Aeroportit Ndërkombëtar, dhe Tiranës, kaq afër portit të Durrësit. A nuk do të ishte plot me vlerë një itinerar që do të gërshetonte të gjitha këto saite si: Amfiteatrin e Durrësit, Kalanë e Petrelës, Kalanë e Prezës, Kalanë e Zgërdheshit dhe Kalanë e Krujës, në një tur mbresëlenës midis antikitetit dhe mesjetës shqiptare. Besoj se asnjë vizitor nuk do të mbetej i zhgënjyer.


[i] Informacioni nga Shoqata “Albanopolis”

Comments

Popular posts from this blog

Shqipëria dhe oferta turistike

Shqipëria dhe oferta turistike Shqipëria turistike duhet të jetë ajo që blejnë turistët dhe jo ajo që shesim ne Dritan Zaimi Kontakt: dzaimi@gmail.com Turizmi është sot industria me rritjen më të shpejtë dhe zhvillimin më dinamik në botë. Menaxherëve, planifikuesve dhe politikbërësve u duhet të jenë shumë vigjilentë, mendjemprehtë, praktikë dhe efiçentë në marrjen e masave të duhura dhe zbatimin e tyre në kohë, kjo pasi tendencat e reja në një turizëm me rritje të shpejtë tentojnë të zhvlerësojnë shpejt shumë strategji të cilat nuk ecin në të njëjtin ritëm me hapin e zhvillimit të turizmit. Një plan veprimi i vonuar mund të dalë jashtë loje apo të jetë joaktual nëse vonon të prodhojë veprim dhe reagim në kohën e duhur.  Për Shqipërinë, kjo është edhe më shumë e vërtetë (futur në tregun e turizmit pas një kohe të gjatë izolimi dhe pa patur mundësi të eksperimentonte apo të ndërtojë një produkt të vetin turistik), është e vështirë të përcaktosh

Letersi: Tregimi "Lumi"

Botuar per here te pare ne gazeten “Zeri i Rinise”, 1996. Nga: Dritan Zaimi Kontakt: dzaimi@gmail.com  LUMI Ishte prag pranvere. Kishte kohë që toka seç ndjente disa turbullira nga brenda, pak shqetësim. Dimri sapo kish kaluar dhe s’kishte qënë shumë i vështirë. Megjithatë ai seç i kishte grumbulluar diçka nga brenda që shtyhej e shtyhej për të gjetur një shteg për të dalë. Toka e dinte mirë këtë dhe po ndiente dhimbje gjithnjë e më të mëdha, gjersa një ditë, në të aguar, në rrëzë të një kodre u hap një burim i ri. Uji i pastër si kristal filloi të dalë. Cikërrima e tij filloi dëgjohej përreth. U verbua paksa nga drita e diellit pastaj u ambientua dhe filloi të shpërndahej përqark. Era i pushpuriti fytyrën dhe ai ende pa u mësuar mirë filloi të dridhej paksa. Tashmë po zvarritej përqark pa ndonjë qëllim të caktuar. Aty-këtu, pengohej paksa nga ndonjë grumbull dheu dhe stepej pak. Fytyra e tij ishte aq e pastër sa pemët përreth të cilat e vështronin nga sipër
Mikpritja shqiptare, midis atraksionit dhe sherbimit turistik! Dritan ZAIMI,  Kontakt: dzaimi@gmail.com Nëse do të pyesinim një të huaj që viziton Shqipërinë se çfarë i ka lënë më shumë përshtypje  gjatë vizitës në vendin tonë, patjetër që pavarësisht  eksperiencave të tyre individuale, të gjithë do të vëjnë në pahë mikpritjen shqiptare, zakonin që befason dhe nuk të zhgënjen, ende! Sot, e ndeshim shpesh terminologjinë, industria e turizmit dhe mikpritjes, duke nënkuptuar lidhjen e fortë dhe të pashmangëshme që egziston midis turizmit dhe shërbimit të kujdesit ndaj klientëve. Në ndërtimin e një produkti turistik, merr shumë rëndësi imazhi i vendit që shërben si destinacion turistik, zakonisht  investohet shumë kohë dhe mjete për krijimin dhe mirëmbajtjen e imazhit pozitiv, por nuk është dashur të bëhej asnjë investim konkret që të krijohet imazhi pozitiv për mikpritjen shqiptare, sepse ai ka buruar natyrshëm nga tradita e popullit në shekuj, është përforcuar në historit